Grywalizacja wykorzystuje elementy przypominające grę w kontekście nie związanym ściśle z grami, takim jak edukacja, w celu motywowania i angażowania uczniów również ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi np. w autyzmie.

Autyzm to zaburzenie neurorozwojowe charakteryzujące się trudnościami w interakcjach społecznych, komunikacji werbalnej i niewerbalnej oraz występowaniem powtarzalnych zachowań. W kontekście uczenia się osób z autyzmem, grywalizacja może być potężnym narzędziem promującym naukę i zaangażowanie.

Aby wesprzeć konwencjonalne metody leczenia autyzmu, specjaliści od zdrowia psychicznego podjęli się wysiłku zbadania zastosowania gier cyfrowych i grywalizowanych interwencji terapeutycznych na proces uczenia się. Stwierdzono przyspieszenie procesu uczenia się poprzez wzmocnienie chęci ukończenia wymaganych zadań dzięki interwencjom opartym na grach. Te ustalenia doprowadziły do rozpowszechnienia produkcji gier cyfrowych dla dzieci z autyzmem, jak również zastosowania grywalizacji.

Gry angażujące i interwencje grywalizowane stały się coraz bardziej popularne wśród badaczy i terapeutów zajmujących się osobami z autyzmem. Przez co liczba badań nad technologią dla autyzmu zwielokrotniła się, a ich celem jest wspieranie niezależności i poprawa wyników w nauce. Różne organizacje zaczęły badać grywalizację jako sposób motywowania, angażowania i zwiększania doświadczeń użytkowników. Edukacja, szkolenia, zarządzanie sobą i zdrowie to kilka obszarów zastosowań, które wykorzystują grywalizację do swoich funkcji.

Z tych powodów zainteresowanie grywalizacją znacząco wzrosło w ciągu ostatnich siedmiu lat i nie wykazuje oznak spadku zainteresowania. Dzięki temu można znaleźć wiele literatury na temat korzyści płynących z zastosowania grywalizacji w stosunku do zachowań dzieci z tym zaburzeniem. Obecnie wczesne oznaki instytucjonalizacji badań nad grywalizacją jako dziedziny interdyscyplinarnej można zaobserwować w postaci programów edukacyjnych. Liczne badania wskazują na mnogość elementów grywalizacji, metod i strategii wspierających podejmowanie decyzji i poprawiających dostępność w tworzeniu oprogramowania specyficznego dla autyzmu.

Ponadto, ukierunkowanie na wiele zachowań w projekcie grywalizacji pozwala konkretnemu dziecku z autyzmem uczyć się, ćwiczyć i poprawiać swoje zdolności w jednym lub kilku zachowaniach, na które ukierunkowana jest aplikacja grywalizacji. Personalizacja jest przez to lepiej zintegrowana z grywalizacją, aby odpowiadała szerokiemu zakresowi cech w kontekście autyzmu. W procesie projektowania grywalizacji musi być za ten miejsce na personalizację celów terapii. Zapewnienie doświadczenia w świecie rzeczywistym, do którego użytkownicy mogą się odnieść, sprawia, że byliby oni bardziej świadomi potencjału grywalizacji, a tym samym pomogłoby to lepiej zarządzać oczekiwaniami użytkowników. Można to zrobić w sposób jawny poprzez ręczną personalizację treści gry lub bardziej niejawnie, poprzez automatyczną adaptację na podstawie preferencji gracza lub techniki modelowania.

Bibliografia:

• Gamification Design Framework to Support Autism Children Interaction Skills: A Systematic Review Siti Azreena Mubin1, Matthew Wee Ann Poh2, Rizawati Rohizan3, Aida Zamnah Zainal Abidin4, Wong Chung Wei
• The use of gamification and serious games within interventions for children with autism spectrum disorder. A systematic review.  Anna M. Ern, 2014
• Designing Gamified Interventions for Autism Spectrum Disorder: A Systematic Review
• Murilo C. Camargo, Rodolfo M. Barros, Jacques D. Brancher, Vanessa T. O. Barros & Matheus Santana 

Photo by Vanessa Bucceri on Unsplash